امام چهارم شیعیان(ع)، نقش بسیار مهمی در واقعه کربلا و پس از آن داشتند و دلیلش این است که این واقعه عظیم دارای دو عنصر و پایه اصلی قیام و پیام است که قیام به همان سال ۶۱ هجری قمری در کربلا ختم می شود اگر عنصر پیام آن نادیده گرفته شود و در حقیقت، دلیل مانایی و تأثیرات مداوم و بالندگی واقعه کربلا وجود پیام آن است.